Artrose is slijtage van het kraakbeen tussen de gewrichten. Dit is een glad en elastisch weefsel dat ervoor zorgt dat beide gewrichtshelften soepel over elkaar kunnen glijden bij het bewegen. Kraakbeencellen worden continu aangemaakt en afgebroken. Bij artrose is dit proces verstoord en wordt het kraakbeenoppervlak ruw en minder elastisch. Dit heeft als gevolg, dat de gewrichten bij het bewegen over elkaar gaan schuren en dit beschermende weefsel gaat slijten. Als snel ontstaan er ontstekingen in de gewrichten die pijn en stijfheid veroorzaken.

Je hond zal je niet vertellen dat er iets mis is. Als je hem goed observeert, dan geeft hij wel heel duidelijk aan dat er iets mis is met zijn gewrichten. Hier moet je op letten:
• staat je hond niet meer zo gemakkelijk op na een periode van rust?
• loopt je hond niet meer zo gemakkelijk de trap op en af?
• rent je hond niet meer zo graag achter een bal aan?
• loopt je hond bij het uitlaten kreupel of blijft hij achter bij het wandelen?
Als je één of meer van deze symptomen herkent, maak dan een afspraak met de dierenarts. Hij of zij kan op basis van een lichamelijk onderzoek én een röntgenfoto je meer vertellen over wat er aan de hand is.

Dit is een afwijking van het heupgewricht die helaas vaak bij honden wordt gezien. Bij heupdysplasie is het heupgewricht niet goed gevormd, waardoor de kom en de kop niet goed in elkaar passen. Als gevolg daarvan ontstaan pijn en instabiliteit bij het lopen. Heupdysplasie ontstaat tijdens de groei van je hond. In de periode van één tot anderhalf jaar zorgen groeischijven tussen de botuiteinden voor de ontwikkeling van de botten. Als al deze groeischijven zijn omgezet in bot, dan is het skelet volledig uitgegroeid. In de heup kan dit proces best vaak fout lopen. In de meest gevallen is de heupkom te ondiep, waardoor de heupkop er niet goed in past. Dan wordt er gesproken over heupdysplasie.

Pijn is het belangrijkste kenmerk bij een pup en jonge hond als het heupgewricht niet goed gevormd is. Daardoor loopt hij niet graag. Je hond blijft liever zitten om het gevoelige gewricht te ontzien. Een beetje zwalken met de achterkant tijdens het uitlaten is ook kenmerkend voor een hond met heupdysplasie. Naarmate de hond ouder wordt, gaat hij ook last krijgen van artrose aan het heupgewricht. Hij komt moeilijk overeind als hij in de mand of op zijn favoriete plekje heeft gelegen. Op de bank of in de auto springen zal je hond ook niet meer zo gemakkelijk afgaan. Door de ontstekingen als gevolg van artrose zal je hond ook pijn voelen. Merk je één of meer van deze symptomen op? Ga naar de dierenarts voor een uitgebreid lichamelijk onderzoek. Röntgenfoto’s zullen de diagnose moeten bevestigen.

Onder de verzamelnaam ‘elleboogdysplasie’ vallen vier afwijkingen die aan het ellebooggewricht kunnen ontstaan. Deze aandoeningen treden op als de ontwikkeling van de ellebogen bij opgroeiende honden niet goed verloopt. De eerste klachten kunnen zich dus al bij een leeftijd van vier tot twaalf maanden voordoen. In veel gevallen gaat het om lichte afwijkingen, waarvan de hond niet zoveel last zal hebben. De gewrichten kunnen echter ook ernstig misvormd raken. Dit kan gepaard gaan met ernstige pijn en kreupelheid. Na verloop van tijd raakt ook het kraakbeen in het aangetaste gewricht beschadigd, waardoor de hond ook artrose krijgt.

Dit zijn de vier meest voorkomende vormen van elleboogdysplasie:

Artrose kan overal in het lichaam optreden waar kraakbeen aanwezig is. Wanneer de kraakbeenschijven tussen de ruggenwervels gaan slijten, dan noemen we dat ‘spondylose’. Als je hond ouder wordt, neemt het vermogen van deze tussenwervelschijven om vocht vast te houden af. Dit weefsel wordt droog en hard en gaat daardoor slijten. Het lichaam neemt vervolgens maatregelen om de schade te herstellen. Op de plaatsen waar het kraakbeen is verdwenen, wordt botweefsel aan de onderkant en zijkant van de wervels gevormd. Daardoor wordt de wervelkolom van je hond stijver. De zenuwbanen die naar de spieren, darmen en blaas lopen, kunnen bekneld raken, waardoor het risico van uitvalsverschijnselen aan de blaas, darmen of achterkant van de hond aanwezig is. Spondylose is een aandoening die vooral oudere honden van middelgrote tot grote rassen treft. Ook erfelijkheid kan een factor zijn. Zo kunnen boxers spondylose al op jonge leeftijd ontwikkelen.

De botgroei aan de ruggengraat kan niet verwijderd worden. Spondylose is dus blijvend. De dierenarts zal zich dan ook uitsluitend focussen op het verminderen van de pijn. Meestal knappen honden op als er ontstekingsremmende pijnstillers worden voorgeschreven. Laat je hond veel zwemmen. Dit houdt de spieren soepel en sterk en is niet belastend voor de gewrichten.